Mevrouw Meijer maakte zich zorgen. Het ene moment maakte ze zich zorgen over een knoop aan haar winterjas, die eraf dreigde te gaan. Het andere moment over haar zelfgebakken cake. Zou ze toch niet te weinig rozijnen hebben genomen? En dan waren het weer een paar haren op het hoofd van meneer Meijer, die zo vreemd overeind stonden. Meneer Meijer was altijd even onbezorgd. Als hij ’s ochtends wakker werd, was het eerste wat hij zag mevrouw Meijers bezorgde gezicht. Hij zei dan vaak: “Waar maak je je zorgen over?” De zon schijnt, en straks sneeuwt het misschien, maar wij kunnen daar niets aan doen. “Ja, zei mevrouw Meijer, ik weet het” Tijdens mijn werk met cliënten kom ik zowel mevrouw Meijers als meneer Meijers tegen. De een maakt zich zorgen over van alles. De ander “dartelt” onbezorgd door het leven. Wat meneer Meijer heeft ontdekt is dat heel veel dingen feiten zijn waar je niets aan kunt veranderen. Dat piekeren daarover niet helpt is een open deur, maar gebeurt wel vaak. Verderop in het verhaal vindt mevrouw Meijer een jonge merel die ze laat opgroeien en waar ze dag en nacht voor zorgt met heel veel liefde. Haar focus op piekeren verdwijnt daardoor naar de achtergrond. Wat ook helpt is dat meneer Meijer zijn vrouw positief helpt door ook de andere kant van gedachtes te laten inzien. Ik zie dat terug in mijn bijzondere werk als coach. Ook ik mag cliënten laten ervaren en inzien dat je aan feiten niets kunt veranderen. Wel hoe je daarna met dingen omgaat. Zoals een cliënt zo mooi verwoordde: “Ik werd door jou gezien” En dat deed mij goed. Toen kon ik verder”
